Whether we read Slaughterhouse-Five as a science-fiction novel or a quasi-autobiographical moral statement, we cannot ignore the destructive properties of war, since the catastrophic firebombing of the German town of Dresden during World War II situates all of the other seemingly random events. From his swimming lessons at the YMCA to his speeches at the Lions Club to his captivity in Tralfamadore, Billy Pilgrim shifts in and out of the meat locker in Dresden, where he very narrowly survives asphyxiation and incineration in a city where fire is raining from the sky. However, the not-so-subtle destructiveness of the war is evoked in subtle ways. For instance, Billy is quite successful in his postwar exploits from a materialistic point of view: he is president of the Lions Club, works as a prosperous optometrist, lives in a thoroughly comfortable modern home, and has fathered two children. While Billy seems to have led a productive postwar life, these seeming markers of success speak only to its surface. He gets his job not because of any particular prowess but as a result of his father-in-law’s efforts. More important, at one point in the novel, Billy walks in on his son and realizes that they are unfamiliar with each other. Beneath the splendor of his success lies a man too war-torn to understand it. In fact, Billy’s name, a diminutive form of William, indicates that he is more an immature boy than a man. Vonnegut, then, injects the science-fiction thread, including the Tralfamadorians, to indicate how greatly the war has disrupted Billy’s existence. It seems that Billy may be hallucinating about his experiences with the Tralfamadorians as a way to escape a world destroyed by war—a world that he cannot understand. Furthermore, the Tralfamadorian theory of the fourth dimension seems too convenient a device to be more than just a way for Billy to rationalize all the death with he has seen face-to-face. Billy, then, is a traumatized man who cannot come to terms with the destructiveness of war without invoking a far-fetched and impossible theory to which he can shape the world. The Illusion of Free Will In Slaughterhouse-Five, Vonnegut utilizes the Tralfamadorians, with their absurdly humorous toilet-plunger shape, to discuss the philosophical question of whether free will exists. These aliens live with the knowledge of the fourth dimension, which, they say, contains all moments of time occurring and reoccurring endlessly and simultaneously. Because they believe that all moments of time have already happened (since all moments repeat themselves endlessly), they possess an attitude of acceptance about their fates, figuring that they are powerless to change them. Only on Earth, according to the Tralfamadorians, is there talk of free will, since humans, they claim, mistakenly think of time as a linear progression. Throughout his life, Billy runs up against forces that counter his free will. When Billy is a child, his father lets him sink into the deep end of a pool in order to teach him how to swim. Much to his father’s dismay, however, Billy prefers the bottom of the pool, but, against his free will to stay there, he is rescued. Later, Billy is drafted into the war against his will. Even as a soldier, Billy is a joke, lacking training, supplies, and proper clothing. He bobs along like a puppet in Luxembourg, his civilian shoes flapping on his feet, and marches through the streets of Dresden draped in the remains of the scenery from a production of Cinderella. Even while Vonnegut admits the inevitability of death, with or without war, he also tells us that he has instructed his sons not to participate in massacres or in the manufacture of machinery used to carry them out. But acting as if free will exists does not mean that it actually does. As Billy learns to accept the Tralfamadorian teachings, we see how his actions indicate the futility of free will. Even if Billy were to train hard, wear the proper uniform, and be a good soldier, he might still die like the others in Dresden who are much better soldiers than he. That he survives the incident as an improperly trained joke of a soldier is a testament to the deterministic forces that render free will and human effort an illusion.

Of we Slaughterhouse-Five nu lezen als een sciencefictionroman of een quasi-autobiografische morele verklaring, we kunnen de destructieve eigenschappen van oorlog niet negeren, aangezien de catastrofale bombardementen op de Duitse stad Dresden tijdens de Tweede Wereldoorlog alle andere schijnbaar willekeurige plaatsen situeren. evenementen. Van zijn zwemlessen op de YMCA tot zijn toespraken in de Lions Club tot zijn gevangenschap in Tralfamadore, Billy Pilgrim schuift in en uit de vleeskast in Dresden, waar hij ternauwernood verstikking en verbranding overleeft in een stad waar het vuur regent van de lucht. De niet zo subtiele destructiviteit van de oorlog wordt echter op subtiele manieren opgeroepen. Billy is bijvoorbeeld behoorlijk succesvol in zijn naoorlogse heldendaden vanuit materialistisch oogpunt: hij is president van de Lions Club, werkt als een welvarende optometrist, woont in een zeer comfortabel modern huis en heeft twee kinderen verwekt. Hoewel Billy een productief naoorlogs leven lijkt te hebben geleid, spreken deze schijnbare tekenen van succes alleen aan de oppervlakte. Hij krijgt zijn baan niet vanwege een bepaalde bekwaamheid, maar vanwege de inspanningen van zijn schoonvader. Belangrijker is dat Billy op een bepaald moment in de roman zijn zoon binnenloopt en beseft dat ze elkaar niet kennen. Onder de pracht van zijn succes ligt een man die te door oorlog verscheurd is om het te begrijpen. In feite geeft Billy's naam, een verkleinwoord van William, aan dat hij meer een onvolwassen jongen is dan een man.Vonnegut injecteert dan de sciencefiction-thread, inclusief de Tralfamadorians, om aan te geven hoezeer de oorlog het bestaan ​​van Billy heeft verstoord. Het lijkt erop dat Billy hallucineert over zijn ervaringen met de Tralfamadorianen als een manier om te ontsnappen aan een door oorlog verwoeste wereld - een wereld die hij niet kan begrijpen. Bovendien lijkt de Tralfamadoriaanse theorie van de vierde dimensie een te handig apparaat om meer te zijn dan alleen een manier voor Billy om al het overlijden dat hij persoonlijk heeft meegemaakt te rationaliseren. Billy is dus een getraumatiseerde man die niet in het reine kan komen met de vernietigende kracht van oorlog zonder een vergezochte en onmogelijke theorie te gebruiken waarop hij de wereld kan vormgeven. De illusie van vrije wil In Slaughterhouse-Five gebruikt Vonnegut de Tralfamadorians, met hun absurd humoristische toiletplunjer-vorm, om de filosofische vraag te bespreken of er vrije wil bestaat. Deze buitenaardse wezens leven met de kennis van de vierde dimensie, die, naar ze zeggen, alle tijdmomenten bevat die eindeloos en gelijktijdig plaatsvinden en herhalen. Omdat ze geloven dat alle momenten al zijn gebeurd (aangezien alle momenten zich eindeloos herhalen), nemen ze een houding aan van acceptatie over hun lot, in de veronderstelling dat ze machteloos zijn om ze te veranderen. Volgens de Tralfamadorianen is er alleen op aarde sprake van vrije wil, aangezien mensen, zo beweren zij, de tijd ten onrechte beschouwen als een lineaire progressie.Gedurende zijn hele leven komt Billy krachten tegen die zijn vrije wil tegenwerken. Als Billy nog een kind is, laat zijn vader hem in het diepe van een zwembad zinken om hem te leren zwemmen. Tot grote ontsteltenis van zijn vader geeft Billy echter de voorkeur aan de bodem van het zwembad, maar tegen zijn vrije wil om daar te blijven, wordt hij gered. Later wordt Billy tegen zijn wil opgeroepen voor de oorlog. Zelfs als soldaat is Billy een grap, omdat hij geen training, voorraden en goede kleding heeft. Hij dobbelt voort als een marionet in Luxemburg, zijn burgerschoenen fladderend aan zijn voeten, en marcheert door de straten van Dresden, gedrapeerd in de overblijfselen van het landschap van een productie van Assepoester. Hoewel Vonnegut de onvermijdelijkheid van de dood, met of zonder oorlog, toegeeft, vertelt hij ons ook dat hij zijn zonen heeft opgedragen niet deel te nemen aan bloedbaden of aan de fabricage van machines die worden gebruikt om ze uit te voeren. Maar doen alsof de vrije wil bestaat, betekent niet dat het ook echt bestaat. Terwijl Billy leert de leringen van Tralfamador te accepteren, zien we hoe zijn daden duiden op de nutteloosheid van de vrije wil. Zelfs als Billy hard zou trainen, het juiste uniform zou dragen en een goede soldaat zou zijn, zou hij nog steeds kunnen sterven zoals de anderen in Dresden, die veel betere soldaten zijn dan hij. Dat hij het incident overleeft als een onjuist getrainde grap van een soldaat, getuigt van de deterministische krachten die de vrije wil en menselijke inspanning tot een illusie maken.